Minlərlə sionist Tel-Əviv və digər bölgələrdə ardıcıl olaraq 33-cü həftədə məhkəmə dəyişikliklərinə etiraz olaraq nümayişlər keçirib.
Sionist rejimində məhkəmə dəyişikliklərinə qarşı keçirilən nümayişlərin 33-cü həftəsində, Tel-Əviv ən böyük nümayiş səhnəsi olub.
Polis Kabalan küşəsinin əsas hissəsini bağlayıb və rejimin radikal Daxili İşlər naziri bin Gvirin göstərişlərinə uyğun olaraq, kobudluq və zorakılıqla nümayişləri dağıtmağa çalışıb.
Sionist rejimi məsələləri üzrə mütəxəssis Əhməd əs-Səfdi verdiyi müsahibədə deyib: Ali Məhkəmənin səlahiyyətlərinin əlindən alınması üçün yeni qanunların qəbul olunmasına baxmayaraq, Netanyahu əleyhinə keçirilən nümayişlər bütün gücü ilə davam edir. İşğal olunmuş torpaqlardakı sakinlər Netanyahunun radikal sağçı kabinetini devirmək üçün qərarlı olduqlarını göstərirlər.
Nümayişlərin davam etməsi ilə eyni vaxtda səs vermələr də Netanyahu və onun radikal sağçı kabinetinin sevgisinin azalmasını ifadə edib. Fələstinli qrupların əməliyyatlarının artması, müqavimətin gücünün artması və işğalçı sionist rejiminin təhlükəsizlik orqanlarının onları əzməkdə aciz qalmaları işğalçı rejiminin əvvəlkindən daha çox siyasi və təhlükəsizlik böhranına düçar olmasına səbəb olub.
Siyasi məsələlər üzrə analitik və yazar Rasim Ubeydat verdiyi müsahibədə deyib: Mən işğalçı rejimin Nazirlər Kabinetinin daxili partlayış astanasında olduğunu düşünürəm. Netanyahu faşist radikal yəhudilər qarşısında diz çöküb. Nazirlər Kabnetinin müxaliflərinin, ABŞ və bəzi Avropa ölkələrinin xarici təzyiqlərinin kənarında onların mövqeyləri onun üçün çoxlu məhdudiyyətlər yaradıb.
Bu rejimin parlamenti gələcək günlərdə və tətillərin sona çatması ilə eyni vaxtda Haredi kimi tanınan dini yəhudilərin hərbi xidmətdən azad olunmalarını bəyan edən qanunlar təklif edəcək. Bu iş rejimin daxili böhranını alovlandıracaq.
Kütləvi təhlükəsizlik qüvvələrinin yerləşdirilməsi və bin Gvirin göstərişi ilə rejimin polisi tərəfindən etirazçıların toplaşdığı məkanların ayırılması rejimin təhlükəsizlik sistemlərində təhlükəsizlik hiss olunduğunu və etirazçıların bu orqanların rəsmi qərargahlarına hücum etmə qorxusunun olduğunu göstərir.